ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

1) Τι είναι η περίληψη : είναι μια από τις κύριες μορφές πύκνωσης λόγου, μέσα από την οποία επιδιώκεται ο έλεγχος της ικανότητας : α) κατανόησης του κειμένου και συνοπτικής απόδοσης των κύριων νοημάτων του β) πληροφόρησης των άλλων σχετικά με το περιεχόμενο του κειμένου γ) διάκρισης του σημαντικού από το επουσιώδες και δ) παραγωγής ενός καλοδομημένου και συνεκτικού νέου κειμένου.

2) Ποια πορεία ακολουθούμε για να συντάξουμε μια περίληψη : α) διαβάζουμε ολόκληρο το κείμενο β) επισημαίνουμε το θεματικό κέντρο του κειμένου. ( το θεμ. κέντρο το αναζητούμε στον τίτλο ή στον πρόλογο ή στον επίλογο ή σε ολόκληρο το κείμενο ) γ) κρατούμε σημειώσεις κατά παράγραφο  ( δηλ. τη θεματική πρόταση και τις σημαντικές λεπτομέρειες ) και δ) αναπτύσσουμε το διάγραμμα σε συνεχή λόγο.

3) Σύνταξη της περίληψης :  1) ξεκινούμε με τη φράση << ο συγγραφέας / ο αρθρογράφος του κειμένου αναφέρει ( ή αναφέρεται ), παρουσιάζει, προβάλλει, προβληματίζεται, τονίζει, επισημαίνει κ.τ.λ.>>. 2) ακολουθεί το θεματικό κέντρο του κειμένου ( ολοκληρώνει την προηγούμενη περίοδο ). 3) με τη χρήση μιας διαρθρωτικής λέξης ή φράσης ( πχ. << αρχικά >> ) συνδέουμε την πρώτη περίοδο με τη δεύτερη ( η οποία αποτελεί την περιληπτική διατύπωση της πρώτης παραγράφου ). 4) ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με βάση τις σημειώσεις που κρατήσαμε ή τον πλαγιότιτλο της κάθε παραγράφου. 5) αναπαράγουμε το αρχικό κείμενο δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο νόημα. 6) ο λόγος πρέπει να είναι συνεχής, να διασφαλίζεται η αλληλουχία και η συνοχή των νοημάτων του κειμένου. 7) διατυπώνουμε με ακρίβεια τις κύριες ιδέες του κειμένου και όσες από τις δευτερεύουσες είναι απαραίτητες για την εξασφάλιση της νοηματικής πληρότητας της περίληψης. 8) παραλείπουμε τα επουσιώδη στοιχεία του κειμένου ( πχ. Παρενθετικές ιδέες, σχόλια, ημ/νίες κτλ ). 9) δεν αξιολογούμε το κείμενο ούτε το χαρακτηρίζουμε. 10) ιεραρχούμε τις ιδέες της περίληψης αντίστοιχα με την ιεράρχηση των ιδεών του κειμένου. 11) συνδέουμε στενά τα νοήματα. 12) επιλέγουμε τις κατάλληλες διαρθρωτικές λέξεις.13) αποφεύγουμε τη φορτική χρήση συνδετικών λέξεων και τυποποιημένων μεταβατικών φράσεων ( πχ. << ο συγγραφέας υποστηρίζει >>, << ακόμα ισχυρίζεται >>, << επίσης επισημαίνει >> κτλ.). 14) δεν χωρίζουμε σε παραγράφους την περίληψη 15) δεν μεταφέρουμε αυτούσια ολόκληρες φράσεις και αδόκιμες ή εξεζητημένες λέξεις του κειμένου. 16) διατυπώνουμε τις ιδέες με απλό, σαφή και ακριβή τρόπο. 17) στο τέλος, ελέγχουμε το περιεχόμενο, τη μορφή, τη δομή της περίληψής μας και μετρούμε τις λέξεις ώστε να είμαστε μέσα στο όριο των λέξεων.