ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Α' ΛΥΚΕΙΟΥ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ - ΒΙΒΛΙΟ Γ΄ ΚΕΦ. 70 - 81

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ       ΒΙΒΛΙΟ Γ ́  

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  70

Οι Κερκυραίοι λοιπόν βρίσκονταν σε εμφύλιο πόλεμο, από τότε που ήρθαν σ’ αυτούς οι αιχμάλωτοι που προέρχονταν από τις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού ελευθερώθηκαν από τους Κορίνθιους, όπως έλεγαν με εγγύηση των προξένων για οχτακόσια τάλαντα, στην πραγματικότητα όμως επειδή πείστηκαν να φέρουν την Κέρκυρα με το μέρος των Κορινθίων. Και αυτοί, πηγαίνοντας στον κάθε πολίτη χωριστά, δούλευαν προδοτικά για να πετύχουν την αποστασία της πόλης από τους Αθηναίους. Και αφού έφτασε ένα αθηναϊκό πλοίο και ένα κορινθιακό, που έφεραν πρέσβεις, και αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους Αθηναίους κατά τις συμφωνίες που είχαν κάνει, και φίλοι με τους Πελοποννήσιους όπως ακριβώς και πρωτύτερα. Και αυτοί οι άνδρες ( γιατί κάποιος Πειθίας ήταν με δική του πρωτοβουλία πρόξενος των Αθηναίων και είχε την αρχηγία των δημοκρατικών ) τον καταγγέλλουν, λέγοντας ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους. Αυτός τότε αφού αθωώθηκε οδηγεί με τη σειρά του σε δίκη τους πέντε πιο πλούσιους άνδρες απ’ αυτούς, ισχυριζόμενος ότι κόβουν τις φούρκες που στηρίζουν τα κλήματα από το ιερό άλσος του Δία και του Αλκίνου ˙ και ως χρηματική ποινή για κάθε μία φούρκα είχε οριστεί ένας στατήρας. Κι αφού αυτοί καταδικάστηκαν και κατέφυγαν και κάθισαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της μεγάλης χρηματικής ποινής, για να πληρώσουν πρόστιμο, αφού με συμφωνία ορίσουν το ύψος του, ο Πειθίας ( γιατί συνέβαινε να είναι και μέλος της βουλής ) πείθει ( τους Κερκυραίους ) ( ώστε ) να κάμουν χρήση του νόμου. Αυτοί τότε επειδή και από το νόμο αποκλείονταν και συνάμα μάθαιναν για τον Πειθία ότι, όσο ακόμα είναι μέλος της βουλής, θα καταφέρει να μεταπείσει την πλειοψηφία να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθηναίους φίλους και εχθρούς, ενώθηκαν συνωμοτικά και αφού πήραν μαχαίρια μπαίνουν στη βουλή ξαφνικά και σκοτώνουν και τον Πειθία και εξήντα περίπου άλλους από τους βουλευτές και ιδιώτες ˙ μερικοί όμως άλλοι της ίδιας ιδεολογίας με τον Πειθία λίγοι στον αριθμό κατέφυγαν στην Αθηναϊκή τριήρη που ακόμα ήταν εκεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  71

Αφού λοιπόν έκαμαν αυτό και κάλεσαν σε συγκέντρωση τους Κερκυραίους, είπαν ότι αυτή τους η πράξη ήταν ό,τι το καλύτερο και δεν θα υποδουλώνονταν με κανέναν τρόπο πια από τους Αθηναίους, και στο εξής μένοντας ήσυχοι κανέναν από τους δύο να μη δέχονται παρά μόνο με ένα πλοίο, ενώ πλοία σε μεγαλύτερο αριθμό να τα θεωρούν εχθρικά. Και αφού μίλησαν, ανάγκασαν ( τους Κερκυραίους ) να επικυρώσουν την πρότασή τους. Στέλνουν επίσης και στην Αθήνα πρέσβεις αμέσως για να υποστηρίξουν για όσα έγιναν πως ήταν συμφέροντα ( για τους Αθηναίους ) και να πείσουν αυτούς που είχαν καταφύγει εκεί να μην προβαίνουν σε καμιά εχθρική ενέργεια, για να μην υπάρξει καμιά αντεκδίκηση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  72

Όταν λοιπόν ήρθαν ( οι πρέσβεις στην Αθήνα ), αφού συνέλαβαν οι Αθηναίοι και τους πρέσβεις σαν υποκινητές στάσης και όσους έπεισαν ( οι πρέσβεις ), τους εγκατέστησαν στην Αίγινα. Στο μεταξύ όμως, αφού ήρθε κορινθιακό πλοίο και Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις, αυτοί από τους Κερκυραίους που ήταν κύριοι των πραγμάτων κάνουν επίθεση κατά των δημοκρατικών και τους νίκησαν σε μάχη. Και όταν ήρθε η νύχτα, οι δημοκρατικοί καταφεύγουν στην ακρόπολη και στα υψώματα της πόλης και αφού συγκεντρώθηκαν εκεί εγκαταστάθηκαν, και κατείχαν επίσης και το Υλλαϊκό λιμάνι ˙ οι άλλοι κατέλαβαν και την αγορά, όπου ακριβώς κατοικούσαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς, και το λιμάνι που ήταν κοντά σ’ αυτήν και που βλέπει προς τη στεριά.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  73

Και την επόμενη μέρα είχαν μεταξύ τους λίγες προστριβές και έστελναν εδώ κι εκεί ( ανθρώπους ) στα χωράφια και οι δύο ( παρατάξεις ), καλώντας με το μέρος τους τους δούλους και υποσχόμενοι ελευθερία ˙ και οι περισσότεροι από τους δούλους πήγαν σύμμαχοι στο πλευρό των δημοκρατικών, ενώ οχτακόσιοι μισθοφόροι από τη στεριά ( πήγαν ) με το μέρος των άλλων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  74

Και αφού πέρασε μια μέρα γίνεται και πάλι μάχη και νικούν οι δημοκρατικοί και εξαιτίας της ισχύος των θέσεών τους και επειδή υπερείχαν αριθμητικά ˙ και οι γυναίκες με τόλμη τους βοήθησαν χτυπώντας από τα σπίτια με κεραμίδια και υπομένοντας τη σύγχυση με τρόπο που ξεπερνούσε τη φύση τους. Και όταν έγινε η υποχώρηση αργά το απόγευμα, επειδή φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί μήπως οι δημοκρατικοί, αφού κάμουν επίθεση, καταλάβουν αμέσως με τον πρώτο αλαλαγμό το ναύσταθμο και τους σκοτώσουν, βάζουν φωτιά στα σπίτια που βρίσκονταν γύρω γύρω στην αγορά και στις πολυκατοικίες, για να μη γίνει επίθεση, χωρίς να λογαριάζουν ούτε το δικό τους ούτε το ξένο σπίτι, ώστε και πολλά πράγματα εμπόρων κάηκαν εντελώς και η πόλη κινδύνεψε να καταστραφεί στο σύνολό της, αν φυσούσε ένας άνεμος στη φωτιά τέτοιος που να την έφερνε προς αυτή. Και αυτοί ( οι δημοκρατικοί και οι ολιγαρχικοί ) όταν σταμάτησαν τη μάχη καθώς και οι δύο παρατάξεις δεν προέβαιναν σε πολεμικές ενέργειες πέρασαν τη νύχτα σ’ επιφυλακή ˙ και το κορινθιακό πλοίο όταν είχαν επικρατήσει οι δημοκρατικοί ανοιγόταν κρυφά στο πέλαγος και οι περισσότεροι από τους μισθοφόρους αφού διέφυγαν την προσοχή πέρασαν στη στεριά.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  75

Και την επόμενη μέρα ο Νικόστρατος, ο γιος του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων, καταφθάνει από τη Ναύπακτο σε βοήθεια με δώδεκα πλοία και πεντακόσιους οπλίτες Μεσσήνιους ˙ και διαπραγματευόταν μια συμφωνία και τους πείθει να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν δέκα άνδρες, τους πρωταίτιους, οι οποίοι εξάλλου δεν έμειναν πια εκεί να περιμένουν, και οι άλλοι να μείνουν εκεί ( στο νησί τους ), αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους, με τον όρο να θεωρούν τους ίδιους εχθρούς και φίλους. Και εκείνος ( ο Νικόστρατος ), αφού πέτυχε αυτά, ήταν έτοιμος να φύγει με τα πλοία ˙ οι αρχηγοί τότε των δημοκρατικών τον πείθουν να αφήσει σ’ αυτούς πέντε πλοία απ’ τα δικά του, για να είναι λιγότερο πρόθυμοι για κινητοποίηση οι αντίπαλοι, και ( υπόσχονται ) ότι οι ίδιοι θα του δώσουν μαζί του ισάριθμα πλοία, αφού τα εξοπλίσουν με δικά τους πληρώματα. Εκείνος τότε συμφώνησε, αυτοί όμως κατέγραψαν για ναυτική υπηρεσία ως πληρώματα για τα πλοία τους εχθρούς τους. Επειδή όμως φοβήθηκαν εκείνοι ( οι αντίπαλοι των δημοκρατικών ) μήπως σταλούν στην Αθήνα, καταφεύγουν και κάθονται ( ως ικέτες ) στο ναό των Διοσκούρων. Και ο Νικόστρατος προσπαθούσε να τους σηκώσει και να τους δώσει θάρρος. Καθώς όμως δεν τους έπειθε, οι δημοκρατικοί, για το λόγο αυτό αφού οπλίστηκαν, γιατί, καθώς πίστευαν ( οι δημοκρατικοί ), καμιά καλή πρόθεση δεν φαινόταν να έχουν αυτοί ( οι ολιγαρχικοί ) με τη δυσπιστία τους να ξεκινήσουν με τα πλοία μαζί ( με το Νικόστρατο ), πήραν απ’ τα σπίτια ( των εχθρών τους ) τα όπλα τους και, αν δεν τους είχε εμποδίσει ο Νικόστρατος, θα σκότωναν μερικούς απ’ αυτούς που κατά τύχη συνάντησαν. Καθώς λοιπόν έβλεπαν οι άλλοι αυτά που γίνονταν καταφεύγουν και κάθονται ικέτες στο ναό της Ήρας και μαζεύονται όχι λιγότεροι από τετρακόσιους. Οι δημοκρατικοί τότε επειδή φοβήθηκαν μήπως προβούν σε κάποια βιαιότητα τους σηκώνουν από εκεί, αφού τους έπεισαν, και τους μεταφέρουν στο νησί απέναντι από το ναό της Ήρας, και εκεί στέλνονταν σ’ αυτούς τα αναγκαία τρόφιμα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  76

Ενώ λοιπόν η διαμάχη βρισκόταν σ’αυτό το σημείο την τέταρτη ή πέμπτη μέρα ύστερα απ’ τη μεταφορά των αντρών στο νησί καταφθάνουν ( στην Κέρκυρα ) τα πλοία των Πελοποννησίων από την Κυλλήνη πενήντα τρία, που ήταν αγκυροβολημένα ( εκεί ) μετά την επιστροφή τους από την Ιωνία ˙ και ναύαρχός τους ήταν ο Αλκίδας, που ήταν βέβαια και πρωτύτερα, και ως σύμβουλός του επέβαινε ( μαζί του ) ο Βρασίδας. Και αφού αγκυροβόλησαν στα Σύβοτα, λιμάνι της ηπειρωτικής χώρας, με τα χαράματα έπλεαν εναντίον της Κέρκυρας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  77

Εκείνοι ( οι δημοκρατικοί Κερκυραίοι ) τότε, εξαιτίας της πολλής ταραχής και επειδή φοβούνταν και αυτά που συνέβαιναν στην πόλη και την επίθεση του ( εχθρικού ) στόλου, άρχισαν να ετοιμάζουν αμέσως εξήντα πλοία και όσα κάθε φορά ετοιμάζονταν τα έστελναν εναντίον των εχθρών, αν και τους συμβούλευαν οι Αθηναίοι να τους αφήσουν αυτούς ( τους Αθηναίους ) να εκπλεύσουν πρώτοι και αργότερα να ακολουθήσουν εκείνοι ( οι Κερκυραίοι ) με όλα τα πλοία μαζί. Και όταν τα πλοία τους βρίσκονταν κοντά στους εχθρούς σκορπισμένα εδώ και εκεί, δύο αυτομόλησαν αμέσως, ενώ σε άλλα οι μαχητές που είχαν επιβιβαστεί συγκρούονταν μεταξύ τους, και καμιά τάξη δεν υπήρχε σ’ όσα γίνονταν. Οι Πελοποννήσιοι τότε όταν είδαν την αναταραχή, εναντίον των Κερκυραίων παρατάχτηκαν με είκοσι πλοία, ενώ με τα υπόλοιπα εναντίον των δώδεκα πλοίων των Αθηναίων, μεταξύ των οποίων τα δύο ήταν η Σαλαμινία και η Πάραλος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  78

Και οι Κερκυραίοι επειδή έκαναν επιθέσεις χωρίς τάξη και με λίγα πλοία υπέφεραν στο δικό τους μέρος ( από την πλευρά τους ) ˙ οι Αθηναίοι άλλωστε, επειδή φοβούνταν το μεγαλύτερο αριθμό ( των εχθρικών πλοίων ) και την περικύκλωση, δεν έκαναν επίθεση στα παραταγμένα εναντίον τους πλοία ούτε στο σύνολό τους ούτε στο μέσο τους, αλλά αφού όρμησαν σε μια πτέρυγα βυθίζουν ένα πλοίο. Και ύστερα απ’ αυτά, καθώς εκείνοι ( οι Πελοποννήσιοι ) παρατάχτηκαν σε κύκλο έπλεαν ( οι Αθηναίοι ) γύρω γύρω και προσπαθούσαν να προκαλέσουν σύγχυση. Καθώς όμως το κατάλαβαν αυτό αυτοί ( οι Πελοποννήσιοι ) που βρίσκονταν κοντά στους Κερκυραίους και επειδή φοβήθηκαν μήπως συμβεί ακριβώς αυτό που έγινε στη Ναύπακτο, σπεύδουν σε βοήθεια, και αφού μαζεύτηκαν όλα μαζί τα πλοία έκαναν την ίδια στιγμή την επίθεση εναντίον των Αθηναίων. Εκείνοι ( οι Αθηναίοι ) τότε άρχισαν πια να υποχωρούν, ανακρούοντας πρύμνα, και συνάμα ήθελαν να προλάβουν να καταφύγουν ( στο λιμάνι ) σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό τα Κερκυραϊκά πλοία, καθώς αυτοί θα υποχωρούσαν σιγά σιγά και οι εχθροί θα είχαν ταχθεί εναντίον τους. Η ναυμαχία λοιπόν, αφού τέτοια εξέλιξη είχε, τελείωσε με τη δύση του ήλιου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  79

Και οι Κερκυραίοι, επειδή άρχισαν να φοβούνται μήπως, αφού πλεύσουν οι εχθροί εναντίον της πόλης τους, καθώς αισθάνονταν σαν νικητές, ή πάρουν απ’ το νησί τους εκεί αιχμαλώτους ή και κάτι άλλο εχθρικό επιχειρήσουν, τους αιχμαλώτους απ’ το νησί τους έφεραν πίσω στο ναό της Ήρας και φρουρούσαν την πόλη τους. Εκείνοι όμως ( οι Πελοποννήσιοι ), αν και ήταν νικητές στη ναυμαχία, δεν τόλμησαν να πλεύσουν εναντίον της πόλης, αλλά έχοντας ( αιχμάλωτα ) δέκα τρία πλοία των Κερκυραίων αναχώρησαν προς την ηπειρωτική χώρα απ’ όπου ακριβώς είχαν εκπλεύσει. Και την επόμενη μέρα καθόλου περισσότερο δεν έπλεαν εναντίον της πόλης, αν και βρίσκονταν ( οι Κερκυραίοι ) σε μεγάλη σύγχυση και φόβο και, καθώς λέγεται, αν και παρότρυνε ( για επίθεση ) τον Αλκίδα ο Βρασίδας, χωρίς να έχει όμως ψήφο ισάξια ˙ αφού αποβιβάστηκαν όμως στη Λευκίμμη, το γνωστό ακρωτήριο, λεηλατούσαν τα χωράφια.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  80

Και στο μεταξύ οι δημοκρατικοί Κερκυραίοι, επειδή είχαν μεγάλο φόβο μήπως  (τους) επιτεθούν τα (εχθρικά) πλοία, προχώρησαν σε διαπραγματεύσεις και με τους ικέτες και με τους άλλους, για το πώς θα σωθεί η πόλη. Και έπεισαν μερικούς απ’ αυτούς να επιβιβαστούν στα πλοία ˙ πραγματικά κατάφεραν να εξοπλίσουν, παρά τις δυσκολίες, τριάντα πλοία μια και περίμεναν την επίθεση του στόλου. Οι Πελοποννήσιοι εξάλλου, αφού λεηλάτησαν μέχρι το μεσημέρι τη χώρα, απέπλευσαν, και μέσα στη νύχτα ήρθε σήμα σ’ αυτούς με φωτιές, ότι πλησίαζαν (προερχόμενα) από τη Λευκάδα εξήντα πλοία Αθηναϊκά ˙ αυτά τα έστειλαν οι Αθηναίοι και (μαζί τους) διοικητή τον Ευρυμέδοντα, το γιο του Θουκλή, όταν έμαθαν την εσωτερική αναταραχή, και ότι ο στόλος του Αλκίδα πρόκειται να πλεύσει προς την Κέρκυρα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  81

Οι Πελοποννήσιοι λοιπόν αμέσως, τη νύχτα, έφυγαν γρήγορα γρήγορα πίσω για την πατρίδα (τους) (πλέοντας) κοντά στην ακτή˙ και αφού έσυραν τα πλοία πάνω απ’ τον ισθμό της Λευκάδας, για να μη γίνουν αντιληπτοί πλέοντας γύρω γύρω (απ’ το νησί), φεύγουν. Οι Κερκυραίοι εξάλλου, όταν κατάλαβαν ότι τα Αθηναϊκά πλοία πλησίαζαν και ότι τα εχθρικά είχαν φύγει, αφού πήραν ( αφού διέφυγαν την προσοχή ), οδήγησαν στην πόλη τους Μεσσηνίους, που πρωτύτερα βρίσκονταν έξω (από την πόλη), και αφού έδωσαν εντολή στα πλοία που είχαν εξοπλίσει, να πλεύσουν γύρω γύρω στο Υλλαϊκό λιμάνι, καθώς (τα πλοία) έπλεαν γύρω γύρω (από την πόλη), αν έπιαναν κάποιον αντίπαλό τους, τον σκότωναν ˙ και αφού αποβίβαζαν από τα πλοία όσους είχαν πείσει να επιβιβαστούν τους σκότωναν, ακόμα αφού πήγαν στο Ηραίο, έπεισαν πενήντα περίπου ικέτες να δεχτούν να δικαστούν και όλους τους καταδίκασαν σε θάνατο. Οι περισσότεροι, ωστόσο, από τους ικέτες, όσοι δεν είχαν πειστεί, καθώς έβλεπαν αυτά που γίνονταν, σκότωναν ο ένας τον άλλον εκεί μέσα στο ναό, και μερικοί απαγχονίζονταν από τα δέντρα, ενώ άλλοι έδιναν τέλος στη ζωή τους όπως ο καθένας μπορούσε. Και για εφτά μέρες, όσο έμεινε αφότου ήρθε ο Ευρυμέδοντας με τα εξήντα πλοία, οι Κερκυραίοι σκότωναν όσους από τους συμπολίτες τους θεωρούνταν ότι ήταν εχθροί τους, και παρ’ όλο που απέδιδαν την κατηγορία εναντίον αυτών που προσπαθούσαν να καταλύσουν τη δημοκρατία, όμως μερικοί βρήκαν το θάνατο και για προσωπικές έχθρες, και άλλοι (βρήκαν το θάνατο) από τους οφειλέτες τους για χρήματα που τους οφείλονταν ˙ και κάθε μορφή θανάτου συνέβη, και όπως συνήθως συνηθίζει να γίνεται σε τέτοιες περιστάσεις, όλα έγιναν και κάτι παραπάνω. Και μάλιστα σκότωνε ο πατέρας το γιο και (μερικοί ικέτες)απομακρύνονταν από τα ιερά και σκοτώνονταν μπροστά σ’ αυτά, μερικοί άλλοι επίσης, αφού κλείστηκαν χτίζοντας (τις πόρτες), πέθαναν μέσα στο ναό του Διονύσου.